දඩුවම තුල පුද්ගලයෙකු මානසිකව හා කායිකව හැඩගැස්වීම

වරද කියන එක යම් මානසික සුවපත්කිරීමක් පමනක්මයි, එ තුල ඉන් එහා දඩුවම් නොලබා නොතැකිය හැකියි කියන චෙතනාව සමාජයේ පුද්ගලයින් තුල ඇතිවීම සුදුසු වෙන්නේ නෑ කොහෙත්ම.. ඇත්තටම දඩුවම තුල ඊට වඩා පුලුල් අර්තයක් තියෙනවා. වරදක් කියන එක දඩුවම් නොලබා නොතැකිය හැකි යන්න අර්තවත් වෙන ප්‍රකාශ කිරිම නුසුදුසු වෙන්නේ ඒ තුල පුද්ගලයින් වරදට යොමු වීමේ මග පෙන්වීමක් වක්‍රව ගැබ් වීමේ අවධානමෙන් මිදෙන්න බැරි නිසා... අපරාධයට සම්බන්ද පුද්ගලයගේ යහපත විතරක්ම බලල හරි යන්නේ නෑ එ වගේ පුද්ගලයින්ගෙන් සමාජෙට වෙන්න පුලුවන් අගතියෙන් සමාජය මුදව ගන්නත් ඕන.. ඒ ගැනත් හිතලයි පුද්ගලයෙක්ට දඩුවම් දෙන්නේ..

අවදානය වැඩියෙන් යොමු කරන්නේ වරදකාරය පිලිබදව මානුශික වීමම නම් එය එය ඉතාම නිවැරදිම නොවේ. ශ්‍රී ලන්කා දන්ඩ නීති සන්ග්‍රහයේ තියෙන/වෙනත් පනත් වලින් නියම කරන දඩුවම් නැතුව නිය පිටින් පහරක් නොගහා උපදේශනයම එය කිරීම සාර්තකම වෙනවා නම් අපෙ රටේට් තිබ්බ් එල් ටි ටි ප්‍රස්නයත් ඉවර කරගන්න තිබ්බ.. එහෙම බැරි නිසා තමයි නීතිය තුලින් එ දේවල් කරගත්තේ...

මම එකේන් අදහස් කලේ නෑ හැම වැරද්දටම වරදකරුවන් වන අයට ශාරීරික දඩුවම් දීමක් ගැන.. නමුත් එය පුනරුත්තාපනයෙදි, මානසික අන්ගය වගේම වැදගත්... අදාල කරගතයුතු වෙලාවලදි අදාල කිරීම කල්යුතුයි... කෙනෙක් හිරෙට ආවට පස්සෙ වගේම එන්න කලිනුත්...

මිනිස්සු හුගක් වැරදි වලින් වැලකි ඉන්නේ දඩුවමක ලැබෙන පසුතැවීම, දුක වගේ තනිකරම සදාචාරය තුල වැරද්දකදි අදාල වෙන මානසික අන්ගය නිසා නෙමෙයි.. වැරද්දට අදාලව නීතියෙන් ලැබෙන කායික දන්ඩනයට බිය වීම නිසා, එ තුලින් එන ප්‍රස්න නිසා... මානසික පැත්තෙන් හිතලා "මම මෙක කලොත් මෙකෙයි වෙන්නේ කියල" හිතල මිනිස්සු වැරදි වලින් වලකිනවනම් හොදයි, කොච්චර හොදයිද එහෙම වෙනවනම්, එත් එහෙම නෑ... ඕන දෙයක් කරල බඩ පුරව ගන්න හිතුනත් මෙහෙම කලොත් හිරේ ගිහිල්ල මෙකයි වෙන්නේ කියන දේ මතක් උනත් ඒ වැරැද්ද කරන්න කලින් හරි ආයෙම හරි හිතනවා.. එහෙමත් බැරි අය තමයි නීතිය හමුවේ අමාරුවේ වැටෙන්නේ... පොඩි ලමයෙක්ට උනත් අම්මලා තාත්තාල, ගුරුවරු කටින් දෙයක් කියනවා වගේම තරවටු කිරීමත් කරන්නේ යහමගට ගන්න..

දඩුවමක කායික අන්ගයට අඩු තක්සෙරුවක් දෙනව නම් ඒ දේ සුදුසු වෙන්නේ නෑ.. ඒකෙන් වෙන්නේ කායික දඩුවමක් නැතයි කියල මිනිස්සු තමන්ගේ මානසික ක්‍රියාවන් හිතු හිතු මනාපෙට කරන්න ගන්න එක... කාටද ප්‍රස්නේ අපිටමයි... මානසික අන්ගය තුලින් පුනරුත්තාපනය දෙන්න වෙන්නේ වරදක් කරල හිරේ වැටුනොත්... ඒ දේ හරියට කරගන්න එක වෙනම දෙයක්... ඒකට තියෙන ප්‍රතිකර්ම ප්‍රමානවත් නැත්නම් වෙනම වැඩ පිලිවෙලක් කරගන්න එක වෙනම දෙයක්... හැබැයි හිරේ නොවැටි ඉන්න සමාජය යොමු කරනවා නම් එක නෙමේද ප්‍රමුකස්තානය දීල කරන්න ඔනදේ...?

තව ප්‍රදාන කාරනයක් තමයි, නීතිය කියන දේ එක්ක බුදු දහම පුලුල්ව සම්බන්ද කරල නීතියේ තැන අහිමි නොකලයුතු බව... යම් අවස්තාවල අතිපිහිත වෙන කරනු තිබ්බත් [මනුශ්ය ඝාතනය හා සොරකම බුදු දහම අනුවත් නීතිය අනුවත් නොකලයුතු දෙවල් වීම]බුදු දහම නීතිය පැහදිලිවම දෙකක්.. බුදු දහම අනුව යන්න බැරුව අනිත් අයට සිවිල්/අපරාධ කියන වැරදි කලොත් අන්න ඒ අයටයි එරෙහිවයි නීතිය තියෙන්නේ...

මානසික යහපත් භාවයෙන් ප්‍රස්න විසද ගන්න මොනතරම් රජයයන් සාම සාකච්චා ගැහුවද..? ජේ ආර්, ප්‍රෙමදාස චන්ද්‍රිකා, රනිල් විතරක් නෙමෙයි මහින්ද එක්කත් සාකච්චා තිබ්බ, එකක්වත් හරි ගියෙ නෑ.. ගිවිසුම් කඩ කර කර උන් අපිටම ගැහුවා.. එ නිසා එ දේ යුද්දෙන්ම ඉවර කරන්න උනා... මනසික යහපත්භාවයෙන් කරන්න කියල එ දේ එක පාර්ශවයක් කරල හරි යන්නේ නෑ.. දෙපැත්තෙන්ම තියෙන්න ඕන.. මම එකේන් කියන්නෙ කොයි පැත්තෙනුත් සමබර තාවයක් තියෙන්න ඕන කියන එක...

උදාහරනත් එක්ක පුනරුත්තාපනය කියන දේ මානසික අන්ගය පුලුල් අර්තනිරූපනයට ලක් කිරීම සමාජයෙ ආරක්ශාව පැත්තෙන් අහිතකර වෙන්න පුලුවන් කියන එක පැහදිලිව තෙරුම් ගත යුතු වෙනවා.. කෙනෙක්ගේ අයිතිවාසිකම් එහෙම ගෙඩි පිටින්ම රැක ගන්න ඕන නම් එයා වැරදි නොකර පාඩුවේ ඉන්න ඕන.. ඇයි බන දහම් අනුව හිතලා කෙනෙක්ට වැරදි නොකර ඉන්න බැරිද..? එහෙම බැරි අයට තමයි නීතියෙන් දඩුවම් තියෙන්නේ... එහෙම වැරදි කරල අනිත් අයගේ අයිතිවාසිකම් කඩනව නම් ඒ දේට අදාලව තමන්ගේත් යම් යම් අයිතිවාසිකම් අහිම් වෙන්න පුලුවන් බව මිනිස්සු අව්බෝධ කරගෙන ඉන්න ඕන...