Thursday, November 22, 2018

නිරික්ෂණයට ලක් විය යුතු 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය

19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයයෙන් අගමැතිධුරය, ආණ්ඩුව සහ පාර්ලිමේන්තුව පෙර තිබුණාට වඩා ශක්තිමත් කර ඇත.

ධුරයන්ට පත් කිරීමේදී සහ පුරප්පාඩු කිරීමේදී බලාපොරොත්තු වන යහපත් අභිලාෂයන් ඉටු වන්නේ නම් සහ අනවශ්‍ය ප්‍රමාදයක් / වෙනත් ව්‍යවස්තානුකුල ගැටළුවක් මතු නොවන්නේ නම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට වීපක්ෂ වන්නට යුක්තිමත් හේතුවක් නැත.

එසේම ජනාධිපතිවරයා අයත් නොවෙන පක්ෂයෙන් / සන්ධානයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ලැබී නැති විටකදී ජනාධිපතිවරයා සිය ව්‍යව්ස්තානුකුල බලය වුව පාලනයකින් තොරව පාර්ලිමේන්තුවට එරෙහිව භාවිතා කිරීමේ හැකියාව 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයයෙන් සිමා කර ඇත.

එහෙත් එය දක්වා ඇති ආකාරය සමබරද යන ප්‍රශ්නය ඇතත් අදහස නම් යහපත් ය.

නමුත් ජනපතිවරයෙකු ධුර දරණ වාර ගණන සිමා කිරීම සැලකු කල්හි එලෙස සිමා නොකළ බලය ජනතාව අතම තිබිමේ ප්‍රායෝගික ගැටළුවක් මතු නොවේ නම් ජනපතිවරයෙකු ධුර දරණ වාර ගණන සිමා කිරීමේ නෛතික තාර්කික පදනමක් ඇතැයි කිව නොහැකිය.

එසේම ඇතැම් අවස්ථාවලදී අර්ථනිරුපනය පිළිබද ගැටළු ඇති විය හැකි තැන් ඇති බව පෙනී යයි.
උදා: අගමැතිධුරය හිස් වීම සහ නැවත පත් කිරීම, ජනාධිපතිවරයාට වසර හතර හමාරකට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට හැකියාව තිබේද
 
ගැටලුවක් මතු වූ කල උසාවිය මගින් එයට අවසන් අර්ථ නිරූපණයක් ගැනීමේ කිසිදු වරදක් නැත. අවශ්‍ය අවස්ථාවල එසේ කළ යුතුද වේ.

එසෙම ඊට පෙර අදාළ ව්‍යවස්ථා වගන්ති සාකච්ඡා කිරීමේ වරදක් ද නැත. අවශ්‍ය අවස්ථා වල එය ද කළ යුතුය.

එහෙත් ප්‍රශ්නයක් ආ කල ඉහත සාමාන්‍යයෙන් සාකච්ඡා කොට සරලව විසඳා ගන්නට හැකි එනම් උසාවි ගානේ රස්තියාදු නොවී නිරාකරණය කර ගන්නට යොමු නොවෙන තැනට 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය දැනට වඩා පැහැදිලිව / නිශ්චිතව සාදා තියෙන්නට තිබුණි.

ඔය මතුවූයේ ගැටළු සහගත තැන දෙකක් පමණක් විය හැක.

ඒ අනුව තවත් එවැනි තැන් තිබේ ද යන්න පූර්ණ නිරීක්ෂණයකට ලක්කර අනවශ්‍ය මට්ටමේ ගැටුම් 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය නිසා නැවත ඇති නොවන්නට වගබලා ගන්නා තැනට යා යුතුය.

No comments:

Post a Comment