කෲර සහ අමානුෂික මට්ටමේ දඩුවම් සහ ඒවා නියම කිරීමේදී එකල රජු සතුව තිබුණු පාලනය කළ නොහැකි වූ අභිමතය නිසාවෙන් සැබෑවටම වැරදිකරුවන් වූ අයට කල වරදට වඩා බරපතළ දඩුවම් නියම වීමේ අනිවාර්ය අවදානම තිබුණු අතර ඊටත් වඩා රජු නොමඟ යාම නිසා ඔහු නොමඟ යැවීම නිසා නිර්දෝෂී තැනැත්තෙකු / තැනැත්තන් නිරපරාදේ දඬුවමට ලක්වීමේ අනිවාර්ය අවදානම තිබුණි.
එදා තත්වය එයාකාර වෙද්දි අද වන විට තත්වය නම් එකල තිබූ දඬුවම් ආකාර සියල්ලම වාගේ කෲර සහ අමානුෂික වන බවත් ඒවා නියම නොකල යුතු බවටත් දේශීය වශයෙන් සහ අන්තර් ජාතික වශයෙන් ද මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කළ යුතුය යන්නත්ය.
එහිදී ඔය කියන මානව හිමිකම් රැකීම වෙනුවෙන් දඬුවමේ ඇති වැදගත්කම සහ එහි
ඇති අනිවාර්ය මට්ටමේ අවශ්‍යතාව නිසි පරිදි ඇගයීමට ලක්කර තිබේ ද ලක් කර
තිබේද යන්න ප්‍රශ්නයකි.
ඒ අනුව එදා නිරපරාදේ නිර්දෝශී මට්ටමේ මිනිසුන්ද දඩුවම් වින්දා නම් වින්දේ සහ අද එවැනි මට්ටමේ මිනිසුන්ට හිතට හරියන ලෙසින් නීතියේ පිළිසරණ නොලැබ අගතියට පත්වනවා නම් එසේ වන්නේ ඔය අසමතුලිතභාවය නිසාය!!!
එදා මානව හිමිකම් දඬුවමින් යටපත් ව තිබුණු ආකාරයක් දකින්නට තිබුණු අතර අද සිදුව ඇත්තේ දඬුවම, මානව හිමිකමට යටකර හැම ඉලව්වටම මානව හිමිකම් ඉස්සරහට දමා ගැනීමය.
එම අන්ත දෙකම බැහැර කල යුතු ඒවාය!!!
මන්ද ඒ දෙකෙන්ම තැලෙන්නේ සැබෑ ලෙසටම මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කළයුතු වන පුද්ගලයින්ගේ අයිතීන්ය. ඒ අනුව එහි ප්‍රතිඵලයක් වන්නේ එම මානව හිමිකම් රැකීමට හේතුවනවාට වඩා කැඩී යාමට හේතු වීමය!!!
මානව හිමිකම් රැකිය යුතු ද වේ. එසේම සමාජයේ අපරාධ පාලනය කළ යුතු ද වෙයි. සමාජයේ අපරාධ නිසියාකාරව පාලනය නොවන්නේ නම් මානව හිමිකම් රැකීමක් ගැන ප්‍රායෝගිකව තවදුරටත් කතා කළ නොහැකි තත්ත්වයට පත් වේ.
ඒ අනුව මානව හිමිකම් රැකිම පිණිස ක්‍රියාත්මක වීමේදී නීතියේ දඬුවම අත්හළ නොහැකි අනිවාර්ය ප්‍රායෝගික අංගයක් බවට පත්ව ඇති බව අමුතුවෙන් පැහැදිලි කළ යුතු ද නැති පැහැදිලිව පෙනෙන්නට ඇති කාරණයකි.
එසේ නම් කළ යුත්තේ ඒ ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක වීමය!!!
ඒ අනුව එදා නිරපරාදේ නිර්දෝශී මට්ටමේ මිනිසුන්ද දඩුවම් වින්දා නම් වින්දේ සහ අද එවැනි මට්ටමේ මිනිසුන්ට හිතට හරියන ලෙසින් නීතියේ පිළිසරණ නොලැබ අගතියට පත්වනවා නම් එසේ වන්නේ ඔය අසමතුලිතභාවය නිසාය!!!
එදා මානව හිමිකම් දඬුවමින් යටපත් ව තිබුණු ආකාරයක් දකින්නට තිබුණු අතර අද සිදුව ඇත්තේ දඬුවම, මානව හිමිකමට යටකර හැම ඉලව්වටම මානව හිමිකම් ඉස්සරහට දමා ගැනීමය.
එම අන්ත දෙකම බැහැර කල යුතු ඒවාය!!!
මන්ද ඒ දෙකෙන්ම තැලෙන්නේ සැබෑ ලෙසටම මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කළයුතු වන පුද්ගලයින්ගේ අයිතීන්ය. ඒ අනුව එහි ප්‍රතිඵලයක් වන්නේ එම මානව හිමිකම් රැකීමට හේතුවනවාට වඩා කැඩී යාමට හේතු වීමය!!!
මානව හිමිකම් රැකිය යුතු ද වේ. එසේම සමාජයේ අපරාධ පාලනය කළ යුතු ද වෙයි. සමාජයේ අපරාධ නිසියාකාරව පාලනය නොවන්නේ නම් මානව හිමිකම් රැකීමක් ගැන ප්‍රායෝගිකව තවදුරටත් කතා කළ නොහැකි තත්ත්වයට පත් වේ.
ඒ අනුව මානව හිමිකම් රැකිම පිණිස ක්‍රියාත්මක වීමේදී නීතියේ දඬුවම අත්හළ නොහැකි අනිවාර්ය ප්‍රායෝගික අංගයක් බවට පත්ව ඇති බව අමුතුවෙන් පැහැදිලි කළ යුතු ද නැති පැහැදිලිව පෙනෙන්නට ඇති කාරණයකි.
එසේ නම් කළ යුත්තේ ඒ ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක වීමය!!!
No comments:
Post a Comment