පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ වසර හතර හමාරක් වුයේ කෙසේද ?

හිටපු අගවිනිසුරු සරත් එන සිල්වා මහතා ඇතුළු සත් පුද්ගල විනිසුරු මඩුල්ලක් වර්ෂ 2002 දී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවිම සම්බන්ධ කාල සීමාව පිලිබදව ( 62 (2) හි දක්වන පාර්ලිමේන්තුවේ ධුර කාලයෙන් භාගයක් ) දුන් තීන්දුවක් තිබියදී වර්තමානයේ ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට නොහැකි වුයේ මන්ද ...

සාධාරණ ලෙස මතු විය හැකි ප්‍රශ්නයකි!

උසාවි නියෝග සම්බන්ධ කාරනා නිසා එක්කෝ ඒ සම්බන්ධ කතා කරන්නට ප්‍රායෝගිකව අපහසු මට්ටමේ විෂය කරුණක් නිසා හෝ විවේචනය කිරීමකට හසුවීමක් වනු ඇතයි නිසා හෝ වෙනත් එවැනි / යම් හේතුවක් නිසා හෝ සාකච්ඡා නොවෙනවා විය හැකිය.

කෙසේ නමුත් නීතියටද ගරු කරමින් අපහාසයක් මතු නොවෙනා ලෙසින් ඔය කාරනා සොයා බලන්නට හැකි ලෙසින් විමසීමක් කරන්නට බාධාවක් නැත! එසේ කල යුතුද වේ!

2002 නඩු තීන්දුව කියවූ පසුව මේ සම්බන්ධ නිතිය පැත්තෙන් හෝ දේශපාලනය පැත්තෙන් හෝ යම් උනන්දු අයකුට ඇතිවිය හැකි සාධාරණ ප්‍රශ්නයක් නම් එවන් තීන්දුවක් තිබියදී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවිම සම්බන්ධව වසර හතර හමාරක බාධකයක් 2015 දී සම්මත වූ 19 වන සංශෝධනය හරහා ආවේ කෙලෙසද යන්නය.

එයට නිසැකවම පිළිතුරු දෙන්නට මා හට දිවැස් නැතත් ,,,

1. 2002 දී 19 වන සංශෝධනයට අදාළ පනත් කෙටුම්පතේ තීන්දුව,

https://www.lawnet.gov.lk/…/011-SLLR-SLLR-2002-3-IN-RE-THE-…

2. 2015 දී සම්මත කල 19 වන සංශෝධනයට අදාළ පනත් කෙටුම්පතේ තීන්දුව,

පනත් කෙටුම්පත : http://www.parliament.lk/…/…/19th-amendment-bill-gazette.pdf

තීන්දුව : https://drive.google.com/…/1MD-Ls4ufygY4ucWBIW4Bonahu…/view…

සහ

3. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ තීන්දුව ඇසුරින්

යම් පිළිතුරක් දිය හැකිය.

පළමුව 2002 තීන්දුවට අදාළ කෙටුම්පත කෙරේ අවධානය යොමු කළහොත්නඩු තීන්දුවේ දක්වා ඇති පරිද්දෙන් එහි යෝජනා කර ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයා සහ පාර්ලිමේන්තුව එකිනෙකට වෙනස් පක්ෂ 2 කින් පත්ව ඇති අවස්ථාවක පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිමට පාර්ලිමේන්තුවෙන් 2/3 යෝජනා සම්මතයක් අනුව මිස නොකළ යුතු බවයි. එහිදී ජනාධිපතිවරයා සතු පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාලීමේ අභිමතය සම්පුර්ණයෙන් ඉවත් කර තිබුණි.

එහෙත් 2015 කෙටුම්පතේ එවැන්නක් දක්වන්නේ නැත. පාර්ලිමේන්තුවේ ධුර කාලය වසර 5 වෙද්දී එය වසර හතර හමාරකි. අනෙක් අතට එවැනි පක්ෂයක් ඉලක්කගත කරගත් යෝජනාවක් ද නොව පොදුවේ දක්වන ලද විධිවිධානයකි!

ඒ අනුව එනයින්ම එදා සහ 2015 කෙටුම්පත සම්බන්ධ නඩු තීන්දුවේ සාකච්චාවට බදුන්වන සහ තීන්දු කල යුතු විෂය කාරණය එකිනෙකට වෙනස් තැනක ( subject matters are different ) ඇති ආකාරයකි. ඒ අනුව පෙර නඩු තීන්දු වල හරයෙන් බැදීමේ න්‍යාය ( එනම් අධිකරණ පුර්ව නිදර්ශන න්‍යාය - The doctrine of judicial precedent / stare decisis ) ට ව්‍යාතිරෙකයක් ලෙසින් සලකන distinguishing යන පදනම මත පෙර නඩු තීන්දුව නොසලකා සිටිය හැකි තැන ඇත!

නෛතික බැදීමක් නැති උනාම කිව්වත් එහෙත් මග පෙන්වීමක් ගන්නා ලෙසින් හෝ සැලකුවේ නැතිද ??? ( as a persuasive authority ???)

2015 සම්මත කල 19 වන සංශෝධනයට අදාළ පනත් කෙටුම්පත විභාගයේදී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ අභිමතය වසර 4 1/2 ක් දක්වා ඉහල දැමිම සම්බන්ධව සාකච්චා වීමක් සිදුවද නැත.

එම නඩු තීන්දුව ( 2015 ) : https://www.colombotelegraph.com/…/SC-SD-4-to-19-of-2015.pdf

එසේ වුයේ මන්ද ...

මා දන්නේ නැත !

එහෙත් අධිකරණයට යැවූ බවට අන්තර්ජාලයෙන් සොයා ගත හැකි 2015 මැයි 15 දා සම්මත කල 19 වන සංශෝධනයට අදාළ පනත් කෙටුම්පතේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ අභිමතය වසර 4 1/2 ක් දක්වා ඉහල දැමිම ඇතුලත් ය. ඒ අනුව එය ගරු අධිකරණය ද දැනුවත්ව එදා 2015 දී ව්යවස්ථාට අනනුකුල නොවේන බවට තීන්දු වන්නට ඇත.

නො එසේ නම් මෑත කාලයේ සිදුවූ බවට හිටපු අගනිවිසුරු සරත් එන් සිල්වා මහතා උසාවියේ හෙළි කලාක් බදු දෙයක් එදාද වුවා විය හැකිය.

එතුමා උසාවියේ දී හෙළි කලේ පළාත් සභා මැතිවරණ පනතේ කාන්තා නියෝජනය වැඩි කිරීමට ගැසට් කල පිටු 3 ක පමණ පනත් කෙටුම්පතේ ඒ සංශෝධන කාරක සභා අවධියේ ඉවත් කොට මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කිරීමට සංශෝධන ඇතුලත් කර සම්මත කරගෙන ඇති බවය.

මේ කාරනයටද එවැන්නක් සිදු වුවාද දන්නේ නැත!

එනම් ගැසට් කල පනත් කෙටුම්පත පිලිබදව ගරු අධිකරණ තීන්දුව ලැබුනාට පසුව කාරක සභා අවධියේදී එය වෙනස් වීමකට ලක් වුවාද දන්නේ නැත.

( උපකල්පනයක් පමණි )

පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට අදාළ නඩුවේදී 33(2)(ඇ) විශේෂයෙන් දක්වමින් කරුණු ඉදිරිපත් කලද ගරු අධිකරණය තීන්දුවේ දක්වා තිබුනේ

......
වගඋත්තරකරුවන් දැන් දක්වන එම කාරණය ( view )ට සහය පිනිස කිසිවක් 33(2)(ඇ) තුල හෝ 19 වන ආණ්ඩුක්රම ව්වස්ථා සංශෝධනයට අදාළ කෙටුම්පතට අදාල නඩුවේදී තහවුරු ( support ) කිරීමක් දකින්නට නොලැබුණු බවත් ඒ අනුව මෙම කරුණු ඉදිරිපත් කිරීම මනක් කල්පිත ( hypothetical ) සහ පිළිගත නොහැකි එකක් බවය - page 73 of the judgment.
.....

මේ සියලු කාරනා අනුව පෙනී යන්නේ ජනාධිපතිවරයා සතුව තිබුණු පාර්ලිමේන්තුව පත්වී වසරකින් පසුව විසුරුවාලීමේ හැකියාව වසර හතර හමාර දක්වා වැඩි කිරීම එදා 2015 දී අභියෝගයට ලක්ව නැතිව සම්මත වී ඇති බවය!

කෙසේ වුවත් දැන් බලපැවැත්වෙන්නේ සම්මතව ඇති නීතියයි.

2018 පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිම සම්බන්ධ තීන්දුව යනු 2015 දී ඒ සම්මත කල 19 වන ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා සංශෝධනය මත පිහිටා දුන් තීන්දුවකි. එමගින් දක්වන්නේ සම්මත කල ඒ නීතියට අනුව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම හරිද වැරදිද යන්න පමණි.

මේ අනුව එක්කෝ

1. මේ කාරණය එනම් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති අභිමතය වසර හතර හමාරක් දක්වා දික් කිරීම ගරු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් 2015 දී සලකා හෝ / පෙර මා දැක්වූ පරිදි 2002 නඩු තීන්දුව අදාළනොවෙන බව තීන්දු කිරීම නිසා හෝ ගැටළුවක් නැති නිසා විශේෂයෙන් ඒ සම්බන්ධව තීන්දුවේ දක්වන්නට නැතුවා විය හැකිය.

2. නො එසේ නම් එම කාරණය විසදිය යුතු ප්‍රශ්නයක් ලෙසින් ගරු ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවට ඉදිරිපත්ව නැත!

3. එක්කෝ මේ කාරණය අභියෝග වී ඇත්තේ ම නැත.

එසේත් නැත්නම් සිදුව ඇත්තේ ඉහත දැක්වූ උපකල්පනයක් පමණි හි දැක්වූ අනික් කාරණයයි!

ඒ කෝක උවත් දැන් කෝප වී හෝ ශෝක වී පලක් නොමැත.

එම සංශෝධනය සම්මත වී හමාරය.

http://slembassyusa.org/downloads/19th_Amendment_E.pdf

එය ප්‍රශ්න කරනවා නම් කල යුත්තේ මුල්වරට රැස්වූ පසුව 2/3 යෝජනා සම්මතයක් නැති නම් වසර හතර හමාරක් යනතුරු විසුරුවාලිය නොහැකි බවට පත් කර ඇති පාර්ලිමේන්තුවෙන් මය !!!

මන්ද යත් 2002 නඩු තීන්දුව නොතිබ්බා ම / පැත්තකටම කර දැම්මා වුවත් පාර්ලිමේන්තුව් විසුරුවා හැරිම සම්බන්ධ මේ නඩු තීන්දුවෙන් ලැබුණු නිගමනය වූ පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3 ක යෝජනා සම්මතයක් නොමැති නම් එය මුල් වරට පත්ව වසර හතර හමාරක් යන තුරු විසුරුවා ලිය නොහැකිය යන තත්වය තුල නඩු තීන්දුව පවත්නා නීතියට අනුව එකග වුවත් ඒ නිතිය නිසාවෙන් පත්වූ නව අගමැතිවරයාටද බහුතරයක් නැති, ඔළුගෙඩි ඈදා ගෙන 113 හදා ගන්නා තැනට පත්ව ඇති ජනමතය හරිහැටි නියෝජනය නොවෙන, එලෙස නියෝජනය වන පරිද්දෙන් සකසා ගැනීමටද නොහැකි ඔහේ තියෙනා පාර්ලිමේන්තුවක් දිහා ඡන්ඳ බලය අතේ තියාගෙන එය ක්‍රියාත්මක කරගන්නට නොහැකිව ඔහේ බලාගෙන ඉන්නට වී ඇති නිසා ය !!!